In januari 2023 werd er in The British Journal of Occupational Therapy (BJOT) een scoping review over houdingsmanagement gepubliceerd. Ze hebben gekeken naar alle beschikbare literatuur over dit onderwerp vanaf 2003.
Ze vonden geen RCT’s en maar 1 quasi-experimenteel design.
Waarom is, volgens deze review, een RCT zo ingewikkeld?
- Het zou onethisch zijn om houdingsmanagement interventies te onthouden aan de controlegroep, terwijl zo goed erkent wordt wat de schadelijke effecten zijn van zwaartekracht op de lichaamsstructuren. In een ander onderzoek las ik dat therapeuten niet wilden dat hun cliënt in de controlegroep kwam.
- Blindering (van bv de onderzoekers) is lastig gezien het soort interventie. T is niet zoals een placebo pil die er net zo uit kan zien als de interventie pil.
Steeds vaker lees ik dat deze onderzoeksmethoden niet geschikt zijn voor deze doelgroep en deze behandelmethode.
Wat is er wel?
Veel van de literatuur die in deze scoping review wordt aangehaald is op basis van specialistische klinische kennis en expertise uit praktijkervaring met het werken met de complexe populatie die houdingsmanagement nodig heeft. Er zijn meerdere auteurs uit dit veld met soortgelijke conclusies: namelijk dat 24-uurs houdingsmanagement de ontwikkeling van secundaire complicaties kan voorkomen, de ontwikkeling van decubitus kan voorkomen en de gezondheid en het welzijn verbeteren, zodat mensen in staat zijn om te handelen voor een meer betekenisvol en comfortabel leven.
Dit onderzoek laat zien dat behandelaren in de frontlinie de noodzaak van houdingsmanagement erkennen, zoeken naar een basis met evidentie en zijn begonnen met het implementeren van de interventies in hun eigen praktijk.
Hier kun je het full-tekst artikel vinden: https://journals.sagepub.com/doi/10.1177/03080226221148414
